Μαμά-λι, αντουμπί....

Το αντουμπί που ζητάει ο δίχρονος γιος μου, είναι το γνωστό σε όλους μας καλαμπόκι! Η εποχή του είναι κυρίως το καλοκαίρι! Εδώ στα Νέα Στύρα, έχουμε έναν ψήστη όπου βάζει κάρβουνα στον παραλιακό πεζόδρομο το απόγευμα και ψήνει καλαμπόκια όπου πολύς κόσμος μπορεί να αγοράσει να φάει! Σαν γεύση, προσωπικά εμένα μου αρέσει πάρα πολύ και το χρησιμοποιώ σε σαλάτες κυρίως όλο το χρόνο, κονσερβοποιημένο, ή κατεψυγμένο το οποίο το βράζω! Έτσι λοιπόν, πήραμε και εμείς ψητό καλαμπόκι, κι είπα να δώσω στον μικρό μου, μπας και φάει.. ( πέρναμε που και που κάποιες φάσεις ασιτίας, ευτυχώς που υπάρχει το ευλογημένο γάλα, τουλάχιστον να μην είναι τελείως νηστικός!!)

Και το θαύμα έγινε! Ο μικρός τρελάθηκε με το καλαμπόκι! Κάθε φορά που περνάμε από τον "πλανόδιο ψήστη ", το ζητάει σαν τρελός! Μέχρι και ο άνθρωπος τον πήρε χαμπάρι και από μακριά του φωνάζει: "Καλώς τον αντουμπί!!!"

Το καλαμπόκι μπορείτε να το βρείτε και σε σούπερ μάρκετ, ή μανάβικα και να φτιάξετε στο σπίτι ψητό ή βραστό! Εμείς τα προβράζουμε λίγο να μαλακώσουν και μετά τα ψήνουμε σε ηλεκτρική ψηστιέρα και γίνονται πολύ νόστιμα! Στα κάρβουνα γίνεται πιο νόστιμο βέβαια!!

Εδώ, μ'ένα homemade καλαμπόκι, το οποίο το τίμησε δεόντως!!

Το καλαμπόκι ανήκει στα αμυλώδη λαχανικά και είναι μια καλή πηγή Βιταμινών Β1,Β5 και C-ασκορβικό οξύ που βοηθάει στην καλύτερη ομοιόσταση του οργανισμού και μας προφυλάσσει από τις γρίπες! Περιέχει επίσης φυτικές ίνες, οι οποίες είναι άπεπτες από τον οργανισμό μας αλλά βοηθάει στην καλή λειτουργία του εντέρου! Φυλλικό οξύ, το οποίο βοηθάει στην μείωση του κινδύνου γενετικών ανωμαλιών και λουτεΐνη για υγιή όραση!

Στις 9 Αυγούστου...

Του 2009, γεννήθηκε μια μικρή νεράιδα!!! Η γλυκοπαραμυθένια της μαμάς της, μια διαδικτυακή μου φιλενάδα, που έμελλε να είναι μια "αδερφή ψυχή" για μένα! Ήθελα τόσο πολύ να παρεβρεθώ στην χαρά της, μα μου ήταν λίγο δύσκολο, μιας και ήμουν μια φρέσκια μανούλα κι εγώ, μόλις 10 ημερών! Θηλασμός, ξενύχτια, κούραση, πόνοι λοχείας, η δύσκολη αποχώρηση μου από το μωρό...

Λίγες μέρες αργότερα, κι ενώ είχαμε τις γνωστές μας ιντερνετικές συζητήσεις στο μαμαδοφόρουμ όπου είχαμε γνωριστεί, έβλεπα αυτό το αγγελούδι και το θαύμαζα από τις φωτογραφίες , έλαβα και ένα ευχάριστο μήνυμα!! Με ζητούσε η μικρούλα να γίνω η πνευματική της μητέρα! Η τιμή που ένιωσα εκείνη την στιγμή πλημμύρισε την καρδιά μου και όλο μου το είναι με άπειρα συναισθήματα! Ήθελα πολύ να γίνω ο άνθρωπος μεσολαβητής της μικρής στο δρόμο του Θεού! Ήθελα πολύ να της χαρίσω το πολύτιμο όνομά της! Θα γινόμουν η νονά της!! Αν και 2η φορά νονά, μιας κι έχω την τιμή να έχω μια βαφτιστήρα, 17 χρόνων σήμερα, για μένα ήταν σαν πρώτη φορά και πάλι! Ήμουν τόσο μικρή όταν βάφτισα την Άννα Μαρία, που δεν είχα καταλάβει και πολλά!

Θέλω λοιπόν, μέσα από αυτό το κείμενο, να ευχηθώ στην γλυκιά μου Ελεάννα, να είναι πάντα ευτυχισμένη και γεμάτη υγεία, να έχει όλα τα καλά στην ζωή της, κάθε της όνειρο να υλοποιείται και να ξέρει πως θα είμαι πάντα στην ζωή της, όσο περνάει από μένα και να την αγαπώ πολύ !!!

Πέρασαν κιόλας 2 χρόνια....

Και μου φαίνεται σαν χθες! Γεννήθηκε το πλασματάκι μου, η ζωή μου! Νιώθω πολύ περήφανη και πολύ ευλογημένη που έχω γίνει μαμά! Ο γιος μου, μας έχει αλλάξει την ζωή με τον σύζυγο μου πάρα πολύ! Φυσικά προς το καλύτερο! Κάθε μέρα που περνάει, είναι μια γνωριμία, μια νέα ανακάλυψη, κάτι καινούριο!

Δεν μου λείπει τίποτα από την παλιά μου ζωή!! Απέκτησε νόημα και μάλιστα πολύ ενδιαφέρον! Είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό να έχεις ένα πρωινό ξύπνημα με το καλύτερο χαμόγελο, με την γλυκιά φωνούλα που φωνάζει : "μαμά-λι" ( το -λι είναι το υποκοριστικό μας σε όλες τις λέξεις που λέμε!!)

Θυμάμαι λοιπόν, ξημέρωμα 31ης Ιουλίου, είχαμε κλείσει με τον γιατρό μου ραντεβού στο μαιευτήριο, μιας και ο μικρός δεν μας έκανε την χάρη να βγει από μόνος του, επομένως έπρεπε να τον προσκαλέσουμε με κάποιο τρόπο!! Εκεί μου έκαναν όλες τις τυπικές διαδικασίες που συνηθίζονται σε αυτές τις περιπτώσεις! Κατά τις 7 με 8 το πρωί, μπήκαν οι τεχνητές ωδίνες και ήξερα πως εκείνη την μέρα θα ξαναγεννιόμουν μαζί με το παιδί μου!!

Μετά από αρκετές ώρες υπομονής και επιμονής, στις 2 και 25 το μεσημέρι, κράτησα το μωράκι μου στην αγκαλιά μου και ήταν τέτοια η συγκίνηση μου, που σίγουρα κάθε μαμά θα με καταλάβει!

Μια γλυκιά ανεξίτηλη ανάμνηση από τις πρώτες μας αγκαλιές!

Κλείσαμε ένα χρόνο ζωής με το μωράκι μας μαζί, με πολλά χαμόγελα, ξενύχτια, ανησυχίες, μπουσούλημα κι αργότερα περπάτημα... (Που να ήξερα ότι μετά από αυτά τα τόσο ασταθή και δειλά κοφτά βηματάκια θα τρέχαμε τέτοιο μαραθώνιο καθημερινά!!) Στα 1α του γενέθλια δεν νομίζω ότι κατάλαβε και πολλά, το κεράκι το σβήσαμε με την βοήθεια της μαμάς και από τις αγαπημένες μου ανιψιές και πρώτες ξαδέρφες του Δημήτρη, Ανδριάνα και Μιχαέλα!


Μια οικογενειακή αναμνηστική φωτογραφία από τα πρώτα μας γενέθλια!!


Έτσι λοιπόν, πέρασαν 2 όμορφα χρόνια και εύχομαι να περάσουν πολλά πολλά χρόνια μαζί με το αστέρι μου που μου φωτίζει την ζωή, να έχει υγεία, να είναι πάντα γερός και καλότυχος στην ζωή του και φτάσει ως τα βαθιά γεράματα!!

Στα φετινά μας γενέθλια, καταλαβαίναμε λίγο περισσότερο του τι γίνεται! Προσπάθησε να σβήσει το κερί, βέβαια η Ανδριάνα και η Μιχαέλα τον προλάβαιναν σε όλες τις προσπάθειες μας, του τραγουδήσαμε το γνωστό τραγουδάκι, χτύπαγε παλαμάκια , γέλαγε και φώναζε : " Μπάντοοοοοο!!!!"


Στην φωτογραφία βλέπουμε την Ανδριάνα, την Μιχαέλα, τον παππού μου ( μπαμπάς της μαμάς μου) , τον εορτάζοντα (!!!) και τον μπαμπά του!!